son...

Fatma'nın birden kalbinin durması, doktorların koşuşturması hemşirelerin çekilin hastanın başından demesi..Veysel hala olayları idrak edemiyordu..Şok geçiriyordu..Can'ı gidiyordu..Nereye gidiyordu?..Daha hayallerini bitirmemişlerdi ki! Nereye bırakıp gidiyordu Fatma..Veysel sadece bakıyordu etrafına ne oluyor burda..Kalp masajı yapılan kişi gerçekten uğruna ölebileceği, hayatını sadece o na adadığı Fatma'sı mıydı?

Fatma'nın kalbini çalıştırmayı başarmışlardı doktorlar..Ama uzun bir süre beyine oksijen gitmediği için Fatma'da çok büyük bir hasar kalmıştı.. 6 ay'a yakın hastanede kaldı..

Fatma artık tanımıyordu kimseyi..Bakıyordu yüzlere ama tanımıyordu onları..Konuşamıyordu..derdini anlatamıyordu..Veysel hergeçen gün biraz daha eriyordu..Yıkılmıştı..Hayat arkadaşı şimdi o na bir yabancıydı..

Veysel artık dayanamadı ve Fatma'yı eve taşımaya karar verdi..Salona mini bir hastane odası kurdu..Hergün serum yapılacak, ilaçlarını alıcak, özel yatakta yatıcaktı..Özel hemşire ayarladı..Fatmasını 24 saat yalnız bırakmıyacak bir hemşireydi..

Olayın üstünden nerdeyse 1 yıl geçmişti..Fatma'da hiç bir düzelme yoktu..Hergün biraz daha farklılaşıyordu.. Murat annesinin bu durumuna yıkılıyordu.. Nişanlıydı ama annesinin düğününü görememesinden endişe ediyordu..
Karar vermişti artık hemen evlilik hazırlıklarına başladı..Annesi hayatta iken düğününü görmesi gerekiyordu Murat'ın..

Fatma küçük oğlunun düğününü de görmüştü..Artık Murat huzurluydu..Annesi onunda yanındaydı evlenirken..

Aradan birkaç gün geçmişti ki Veysel ile Fatma aniden ortalardan kayboldu.. Murat ve Hakan çok şaşırmışlardı bu duruma..Ses seda yoktu anne ve babalarından..

Veysel'de oğullarına haber vermemişti bu ansızın gidişin..Veysel bu gidişin hazırlıklarını önceden yapıyordu oysa..Fatma için özel bir minibüs hazırlamıştı..Karavan tarzı bir minibüstü bu.. Arkada sadece 4 adet tekli koltuk vardı 2'li şekilde karşılıklı hazırlanmıştı..Fatmanın yolculuk esnasında sıkılmamaması için koyulmuş küçük bir televizyon ve mini bir buzdolabı vardı.. Herşey o kadar özenle hazırlanmıştı ki..Yolculuk sırasında O nu rahatlıkla kontrol edebililecekti..

Veysel, Fatma'yı deniz kenarında bir pansiyona götürmüştü..Fatma'nın tüm bakımını tek başına üstleniyordu.. Hergün Fatmayı pansiyonun önündeki banklardan birine götürüyor ve beraber oturup denizi seyrediyorlardı.. Burda 1 hafta 10 gün kaldılar..

Bu tatilin üzerinden fazla bir zaman geçmeden Fatma hayata Veysel'in yanında veda etti..

Fatmanın vefatının üzerinden zaman geçmesine rağmen Veysel hergeçen gün biraz daha içine kapanıyor..Kimse ile konuşmak istemiyordu..

En sonunda bu duruma dayanamayıp, deniz kenarında satın aldığı bir eve taşındı...

Fatmanın ölümünün üzerinden yıllar geçmişti..Veysel şuan 60'lı yaşlarda..Oğullarının yanına gitmiyor..Ayrı bir şehirde deniz kenarında yaşıyor..Oğulları bizim yanımızda kal diyor ama gitmiyor..

Baba tek yaşama o zaman başka biri ile evlen diyorlar..Veysel bir öfke ile bağırıp "ben annenizden başka bir kadını sevemem, sevmemde" bana kimse anneniz gibi güzel kahve yapamaz" ben onsuz bir hayata alıştım.." şimdi bekliyorum yanına gideceğim zamanı" diyor ve konuyu kapatıyor...

En son Murat Abi'nin söyledeği söz ile artık bende yaşlarımı tutamamıştım..14 Şubatta gizlice gelmiş, eşinin mezarını ziyaret etmiş Fatma için aldığı çiçekleri mezarına bırakmış ve sessiz sedasız tekrar şehri terk etmiş..

Bu nasıl bir sevdadır? dedim Murat Abi'ye dönüp o na baktığımda gözleri dolmuştu..Sesi artık titriyordu..

İşte böyle bir sevdaydı Zehra dedi..Artık ne Murat Abi konuşuyor ne de ben O na soru soruyordum..Sadece yola bakıyorduk...

İşte böyle bir sevdaydı bu.. Var mı böyle bir sevda?