23 Mayıs 2009

Hasan..

Şu sıralar inanılmaz yoğunum.. O kadar çok yoruluyorum ki bilgisayarın başına geçecek zamanım olmuyor.. Uzun bir aradan sonra yine yazıyorum.. Aslında yazacak halim yok ama bu yazıyı Hasan için yazıyorum..

İki gün önce kimsesiz çocukların (0-6 yaş gurubu ) sünnet yemeğine gittim kardeşimle.. İlk defa bu tür bir yemeğe katılıyordum.. çok yoğun bir günün akşamıydı benim için.. Aslında kimseyi tanımıyorduk ama katıldık.. İyi ki de katılmışız diyorum..tüm yorgunluğumu aldı..Çok çok güzeldi herşey.. İlk defa Hasan' ı orda gördüm.. Aslında kalabalığın içinde onu nasıl hemen farkedemedim anlamadım ama.. Yemek... müzik derken onların masasını gördüm... Hiç yapmadığım birşeydi aslında kalktım masalarına doğru ilerledim.. Bana bakan ve o kadar güzel gülen birini ilk defa gördüm..dayanamadım ilerledim gözümü ondan alamıyordum..yanına gittim... benimle dans eder misin diye deme cesaretini göstedim..yüzündeki gülümseme bütün çehresini kapladı..yanaklarındaki gamzeyi o an farkettim.. hiç bu kadar güzel bir çocuk görmedim o ana kadar..o kadar temiz o kadar masum o kadar sevgiye susamış...o kadar minikti ki benim gibi 180 cm lik birinin ancak bacaklarına geliyordu boyu..kucağıma aldım..şarkının sonuna kadar hiç bırakmadım..o kadar sıcak sarılıyordu ki onunla dans ederken gözlerimdeki yaşları tutamadım.. belki anne değilim henüz olamadım ama kendimi onun annesi gibi hissettim.. belki o da anne özlemini hissediyordu ki bana öyle sıcak ve içten sarıldı... belki de güvenilir bir kolda olmanın özlemini bu şekilde bastırıyordu..hiç konuşmadık dans boyunca..hatta gece boyunca çok dans ettik ama konuşmadık..yanımdan hiç ayırmadım..bütün gece boyunca her fırsatta yanıma geldi... giderken masum bir tebessümle son birkez bana sarıldı sıkıca öptüm ve vedalaştık.. birtek hasan mı vardı diyeceksiniz orda..yoo orda ahmetler mehmetler süleymanlar vardı ama ben hasan ı seçmiştim.. hepsi birbirinden güzellerdi..neden kimsesizlerdi.. kimisinin annesi babası yoktu..kimisinin babası yok annesi çok hastaydı.. çok çok acıydı.. ama tertemiz hazırlanmışlar sünnet kıyafetlerini giyinmişlerdi.. ama içlerindeki acıyı hiç belli etmeycek kadar gururlu ve bir o kadarda masumlardı...belki anneleri babaları onları o şekilde görseler çok duygulanır ve gurulanırlardı.. eminim bundan..

Küçük Hasan mı ne oldu ? sıkıca vedalaştık bir daha görüşmek üzere son birkez bakıştık..

O an anladım ki hayat aslında bize birçok yönden ödüllerini vermişti..güzel bir aile..sıcak bir yuva... iyi bir gelicek..

5 yorum:

Adsız dedi ki...

yazıyı okurken akşam haberlerindeki otel açılışı aklıma geldi, kadermi şansmı ismi herneyse insanlara hiç adil davranmıyor
-BEYAZPİYANO-

UÇURTMA;) dedi ki...

üzerimize tasarlanmış ve adı kader olan bu elbiseyi en güzel şekilde giymek gerekiyor ve elbise ne olursa olsun.
Bana bu yakıştı demek marifet

Handan dedi ki...

Çok şanslı olduğumuzu çok sık unutuyoruz nasılsa.

Benim oğluşlarımın ikisinin de göbek adı Hasan. Hasanları çok severim :)

Umar dedi ki...

Hasanı duydunmu ?

Hangi hasanı ?

Popona damga basanı :))

Küçükken beni bu şekilde işlettiler.

Duygusal bir yazıyı ancak bu şekilde katlederim diye düşündüm :)

Handan dedi ki...

Zehraaaaaa...

Hiç sesin soluğun çıkmıyor, bir çağırayım dedim.

Öptüm seni.